تشخیص رفلاکس با معاینه کامل شروع می‌شود که در آن، بیمار علائم و سابقه‌پزشکی خود را برای پزشک شرح می‌دهد. اگر علائم معمول رفلاکس معده وجود داشته باشد، بدون نیاز به انجام آزمایش خاصی، درمان آغاز می‌شود.

با این حال، در شرایط زیر آزمایش‌های تشخیصی انجام می‌شوند اگر: علائم غیرمعمول باشند، شدت رفلاکس معده باعث نگرانی درمورد احتمال آسیب مری شود، علائم به درمان‌های اولیه پاسخ ندهند، پزشک درحال بررسی برای جراحی ضدرفلاکس معده باشد.

پزشک از این روش برای بررسی رفلاکس معده استفاده می‌کند. این روش، فعالیت اسیدی معده را برای مدت‌طولانی بررسی می‌کند. در طول این روش:پزشک یک کاتتر نازک و انعطاف‌پذیر، با نوک حساس به اسید را از طریق بینی به مری منتقل می‌کند. کاتتر در نقاط مختلف قرار می‌گیرد تا جریان اسیدمعده به مری را بررسی کند. کاتتر به مدت ۲۴ ساعت در بینی باقی می‌ماند.

پزشک با این روش، رفلاکس معده به مری، شدت رفلاکس، رفلاکس غیراسیدی و رابطه بین علائم و رفلاکس را مشخص می‌کند. این روش به ایجاد یک برنامه‌درمانی مناسب توسط پزشک کمک می‌کند.

رادیوگرافی کنتراست باریم یا باریم مری، بر پایه اشعه ایکس بوده و یکی از رایج‌ترین روش‌ها برای تشخیص رفلاکس معده است. رادیوگرافی باریم هماهنگی بین عملکرد حرکتی مری را نیز می‌تواند ارزیابی می‌کند. این روش برای تشخیص رفلاکس معده کاربرد ندارد، اما آسیب مری ناشی‌از رفلاکس را بررسی می‌کند.

در طول رادیوگرافی کنتراست باریم: ابتدا محلول کنتراست به‌نام باریم بلیعده می‌شود. باریم سطوح داخلی مری و دستگاه‌گواش را می‌پوشاند و شناسایی ناهنجاری‌ها را توسط پزشک آسان‌تر می‌کند. اشعه‌ایکس تابیده می‌شود. در طول تابش اشعه‌ایکس، پزشک باریک‌شدن مری را بررسی می‌کند.